De laatste loodjes van zijn traumatische verleden zijn nu achter de rug. We zijn vier jaar samen op pad geweest; op weg naar een paard dat gezond, blij en zelfverzekerd is.
Laatste loodje was het rijden in de bak. Het draven (laat staan gelopperen) in een bak was eng en spannend. Het koste me meestal een half uur om het voor elkaar te krijgen dat hij uit zich zelf de bak rond ging draven in plaats van verstijven en stilvallen.
Ik heb nu zo'n twee keer in de bak gereden sinds hij weer up en running is. En beide keren moet ik even twee keer overnieuw aandraven. Maar daarna valt het kwartje en draaft hij op een klein signaal zelf aan! Hij draaft relaxed rond op de hoefslag of een volte, maakt niet uit. De verandering is zo fantastisch. Het is gewoon niet te geloven dat het nu kan. Ik weet zoveel leuke dingen te doen in een bak. En dan kan ik ook eindelijk les nemen met hem, want een paard dat nauwelijks wil draven is wat lastig om les mee te krijgen. En dat kunnen we allebei best wel gebruiken.
Ik moet mezelf echt tot de orde roepen om niet meteen in draf van alles te willen. Dus ik werk met hem in stap. Draaf dan wat rond, uiteraard wel recht gesteld, en wat voltes en ga dan weer stappen. En dan moet hij in stap weer heel hard werken ;-).
Wat is het toch heerlijk om weer te kunnen rijden en nu dus ook in de bak normaal te kunnen rijden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten