Vakantie in Zuid Limburg

De vrijdag van Koninginnen dag reisden we af naar Zuid Limburg. Dat ging niet helemaal vlekkeloos. Ten eerste kwamen we er achter dat de veewagen waar de trailer achter zou komen een 13-polige stekkerdoos had en de trailer een 7-polige stekker. Dus de heenweg er met de auto achter blijven rijden was de enige oplossing en we lagen bij vertrek nog op schema: 10 uur vertrekken. Dat is niet lang zo gebleven want bij Utrecht stonden we al in de file en dat is af en aan zo gebleven tot in Maastricht en daar werden we nog even fors omgeleid. Alles bij elkaar 6 uur reistijd!
Het vakantie huisje in Gulpen was bij een boerderij en de paarden konden in de boomgaard waar we paddocks voor ze maakten. Alter en June ieder apart en Oscar en Djarra konden bij elkaar. In het lange gras tussen de paardenbloemen. En wij hebben zitten bijkomen in het huisje voor je ’s avonds toch nog even een klein ritje gingen maken.

Van het terrein af vrij snel een onverharde weg genomen: en dat was meteen flink klimmen over stenen en keien. En het was ook nog eens een behoorlijk lange klim. We kwamen op een asfalt weggetje uit met prachtige vergezichten. Maar we reden gevoelsmatig wel steeds verder van huis voor we eindelijk een klein wandel paadje de berg af zagen gaan. Na enig overleg deze toch maar genomen. Ik was er naast gaan lopen of beter gezegd ervoor, want het was smal en stijl. Bos aan de hoge rechter kant. Prikkeldraad met een heg aan de lage linker kant. De paarden verkozen het gras boven het kleine leempaadje. We moesten dus berg af terwijl de gras kant ook schuin liep van rechts hoog naar links laag. Djarra had voor ijzers en was achter bloodsvoets. Stapje voor stapje gingen we op weg. Maar verderop zag ik het nog stijler worden… Hier gleed Djarra één meter door en kwam met vier gestrekte benen tot stilstand. Toen ik om keek zag ik zijn borst spieren trillen en de blik in zijn ogen was zo van “HELP, IK KAN ECHT NIET VERDER!”. Maar goed er was geen keuze dus hem verder stapje voor stapje naar beneden gepraat tot we weer bij een ander horizontaal lopend karrespoor kwamen. Dit liep verder prima terug naar huis. Dus ons kleine avondritje was behoorlijk pittig en dat na 6 uur reizen was best wel sneu vond ik.

Zaterdags hebben we eerst uitgeslapen en boodschappen gedaan (o.a. verloopstekker gekocht) dus konden de paarden nog lekker uitrusten. ’s Middags weer op pad gegaan met de paarden, met op de heen weg een doorwading van de Gulp. Eerst weer een mooi glooiend pad omhoog tot een prachtig uitkijk punt. Daarna over de wedstrijd route wat steiler omlaag over een uitgesleten pad, waar ik er weer naast heb gelopen. En dan sta je zo voor een flink stromende Gulp. Gelukkig hadden we Oscar met Laura bij ons die liet zien hoe het moest. Djarra vond het wel spannend, maar deed het braaf. Daarna zijn Karien en Sandra nog een lus extra gegaan en Laura en ik zijn terug gestapt. Beide paarden zitten nog in een opbouw traject waarin we alleen willen stappen. En zo dicht bij de Gulp is het, door het klimmen en dalen, al pittig genoeg een prima trainings prikkel. Thuis de paarden weer lekker op de wei gezet . ’s avonds lekker lang getafeld.

Zondag regende het en er was ook heel veel regen voorspeld. Dus weer lekker uitgeslapen en rustig ontbeten. Maar het kriebelde zo om te rijden dat we toch nog redelijk op tijd op pad zijn gegaan. De regenjas die ik achterop gebonden had kon ik na 15 min. aantrekken toen de regen en hagel ons om de oren sloeg! We zijn weer door de Gulp gegaan. Alleen had ik het nog niet gekund, maar Djarra liep er nu wel volkomen ontspannen doorheen. We zijn verder door gereden en ook weer op een gegeven moment gesplitst. Oscar en Djarra gaven aan heel erg hongerig te zijn dus bij een mooie gras berm ze uitgebreid laten grazen. Daarna naar huis gewandeld. Ondertussen was het prachtig weer geworden. ’s Avonds weer heerlijk gegeten en we hebben ons getrakteerd op ijs in het dorp.

’s Maandag moesten we weer naar huis. Alles ingepakt en op weg. Heerlijk zo makkelijk als de paarden zijn trouwens. Reizen ging voorspoedig en we zijn met de auto vooruit gereden naar Holl. Rading. Toen kreeg ik een telefoontje: er waren problemen geweest in de trailer en ze zijn gestopt om te kijken wat er aan de hand was. Beide paarden hadden bebloede neuzen/lippen. Kennelijk allebei met hun snoet tegen de ingebouwde voerbak geknald toen een vrachtwagen met veel lawaai langs kwam. Dus toen ze aankwamen meteen beide paarden uitgeladen, want Djarra stond er wat geschrokken bij. Ik heb hem laten grazen, terwijl de Sandra en Karien hun paarden naar de wei brachten en spullen uitladen. Djarra kon eten en hinniken, verder mocht ik allen kijken naar zijn verwondingen en er niet in de buurt komen. Het was behoorlijk bloederig. Trailer achter mijn auto gehangen om Djarra naar Soest te brengen. En dan loopt de schat er tocht weer gewoon zo op, ik kon hem in mijn eentje laden. Thuis heb ik hem gevoerd en alleen met een wondspray wat op de wonden gespoten voor ik hem de wei in stuurde. Het is helemaal dik alsof hij met een boksbeugel een knal tegen de zijkant van zijn neus gehad heeft.