Trainings controle op hartslag

Vandaag had ik weer een stevige training in de planning. Deze keer niet in afstand maar in intensiteit, misschien met galop erin. Ook was ik benieuwd hoe hij er nu voor stond en had de Hartslag meter (HF) bij hem om gedaan.

Het is warm weer met temperaturen boven de 20 graden, droog met een klein briesje. De route is deze keer richting Lage Vuursche en Holl.Rading. Hoe ver hangt sterk af van hoe hij aanvoelt onderweg.

Djarra heeft nog het wandel-ritje van gister in zijn hoofd en slentert naast me langs de weg. Ervaring heeft geleerd dat ik dan niet meteen om meer actie moet vragen, maar hem naast lichte aanmoediging, maar gewoon even moet laten.
Maar zodra we in het bos zijn ben ik opgestapt en niet veel verder maar gelijk gaan draven. We gaan deze keer richting Lage Vuursche wat betekend dat we ook door een stukje zwaar zand gaan. In de draf was zijn HF 80-85, in het zand ging zijn hartslag even later 10 slagen omhooog. Het was hier ook gloeiend heet dus ik ben blij dat de rest van de rit door loofbossen gaat. Na een flink stuk in draf maak ik een overgang naar stap om te zien hoe hij (zijn HF) hersteld. Dit verteld heel veel. Nou binnen 50 meter zakte de hartslag naar 65 en toen ik stil ging staan meteen 60. Als een paard moe is blijft de HF hoog, of gaat na zakken weer omhoog. Dus deze eerste draf was niet echt een inspanning. Na voor de zekerheid toch even een staptraject ben ik weer verder gedraafd. Nu een hartslag van rond de 90 maar toen ik ging stappen zakte die meteen naar 60. Helaas stopte toen de HF meter, waarschijnlijk is de batterij op.

Op de terug weg hebben we onze eerste serieuze galop gedaan. Dat hij beter is gaan lopen is ook hier te merken. Hij blijft mooi in balans, heeft veel zin maar gaat niet versnellen. Bij een schrik reactie komen we in de galop die wat moeilijker is en dus hier meteen maar in door gegaan. Iets meer ondersteuning en aanmoediging gegeven en op tijd gestopt voor hij in de fout zou gaan. Lekker weer op adem laten komen in draf en weer een stuk gestapt. Op de terugweg hoef ik maar een hint van draf te geven of hij verstrekt al weer vol energie voor het laatste stuk naar huis. Aan het iets meer schrikken merk ik dat hij in zijn kop moe is, maar fysiek kan hij het prima aan!

Wat weer opvalt is als hij eenmaal lekker op gang is steeds beter en fanatieker wordt. Dit was weer een heerlijke rit. Waar hij trouwens geen honger of dorst van heeft gekregen, dus de inspanning was niet echt zwaar.